Aktuelles

Plattdeutsche Kurzgeschichten über PV-Anlagenbau

 

Mi schient de Sünn op´t Dack un de Fingers jöken

Delmenhorster Kreisblatt, 27. Februar 2021

von Timo Brünjes

Dat süht ja nu endlich so ut, as wenn de Sünn wedder ut ehr Versteek rutkummt. De Winter is vörbi – un kummt, hoop ik tominns, dat tokamen halve Johr ok nich wedder – un mi jöökt dat in´ne Fingers. Wat kann man den nu wedder anstellen?

Un wo ik so op dat Huusdack kiek un seh, wo de Sünn dorop schient, denk ik: „Woso eegens kien Photovoltaikanlaag op´t Dack?“ Wat dor achter stickt – woso nich – dor kann ik gau op antern: Socke Anlaagen sünd düer!

Aver liekers. Dat Jöken in de Fingers blifft un ik fang an to lesen, wöhl mi dör dat Internet un fraag bi de Facklüüd an. Opletzt fraag ik mien Frominsch. (Ik weet nich, wo dat bi jo is, aver ik fraag jümmers mien Fro, wiel de op dat Geld oppasst.) De kiekt mi ganz afsünnerlich an, kniept een Oog dicht un wiest mi denn en Vagel. „Du spinnst woll“, meent se „hest du sehn, wat dat köst?“ Ja klor hebb ik. An´n Enn hebb ik ehr ja dat Angebott geven.

„Aver dat is doch ok goot för de Ümwelt“, segg ik. „Un mit dat jöken in diene Fingers hett dat nix to doon?“, fraagt se. Naja...“, drucks ik rüm, „Aver dat is even ok goot för de Ümwelt!“

Se süüfzt. „Na goot“, seggt se, „Ik gah nochmal reken.“

Düt „Reken“ tro ik nich so ganz övern Weg. Villicht harr ik in´ne School beter oppassen schüllt, denn harr ik nu villicht ok verstahn, woso man mit „nochmal nareken“ ene Photovoltaikanlaag betahlen kann.

Tominnst: Dat Wedder is goot, de Sünn schient mi op´t Dack un morgen kummt de Photovoltaik. Ik frei mi bannig. Aver ik glööv, mien Fingers fangt al wedder an to jöken...

 

 

Stroom vun´t Dack

Delmenhorster Kreisblatt, 13. März 2021

von Martina Brünjes

In de letzten Geschicht vun mien Kerl hebbt ji seker leest, dat wi nu us eegen Stroom maakt. Wi hebbt en Photovoltaikanlaag op us Dack kregen. As mien Kerl mi dat eerst vertellt hett, hebb ik dacht nu dreiht he dör. He hett mi Listen wiest, mit dusend Tahlen de all bewiest, dat dat goot för de Ümwelt is un ok goot för us Geldbüddel.

Fein, nu hebbt wi op´t Dack also en Photovoltaikanlaag ... un ene App op us Tablet, wo du op sehn kannst, woveel Stroom rinkummt, un wat wi just in den Momang bruken. Ik dacht ja, dat is Speleree. Aver ik mutt togeven, dat is bannig spannend. Aver dat kann ok ganz schöön anstrengend ween. Ik hebb nu de „Order“ kregen, in´ne Hauptsaak övern Dag Stroom to bruken. De Waschmaschien, den Trockner un ok de Spöölmaschien schall övern Dag lopen.

Aver dat bringt ok so´n lütt beten Probleme mit sik. Nämlich nip un nau denn, wenn dien Kerl in´ne Wahnstuuv sitt, in de App rinkickt un as ene wilde Hummel in´t Büro rinjaagt un fraagt, wat ik nu wedder anmaakt hebb. „De elektrische Heizung, mi is koolt“, see ik schalu. „Dat hebb ik sehn“, antert he. Ik kiek em an un weet nich so recht wat ik dormit anfangen schall. He geiht wedder in´ne Stuuv trööch. Denn höör ik dat rumpeln un klappern. Eerst in´ne Slaapkamer, denn in den Huusweertschopsruum un denn noch in´ne Köök. „Dat is vigeliensch“, denk ik un kiek na. Mien Kerl maakt de Wäsch, rümmt de Spöölmaschien in un fangt an mit den Huulbessen de Stuuv fein trecht to maken un jümmer rennt he wedder trööch na dat Tablett um to kieken wat dat allens an Stroom bruukt. Ik wunner mi kort, smüster, finnt dat aver wunnerbor, wat so een Photovoltaikanlaag allens in Gang sett un treck mi wedder trööch.

So passeert dat siet een poor Daag, de Photovoltaikanlaag maakt, dat mien Kerl sik um den Huusholt kümmert. Grootardig! Aver man blots, wenn de Sünn schient. Dat kann mitünner ok mal en beten anstrengend ween, he maakt twars de Wäsch rein, leggt se denn aver in´ne Slaapkamer un rüümt se nich weg. Ik glööv middelwiel, dat he sogor de Wäsch ut´n Schapp rutnahm hett um de to waschen. Opletzt liggt nu överall Wäsch rüm. Of de nu rein or schietig is, weet nüms: „Ik hebb de Översicht verloorn“, see he güstern to mi. „Denn warr ik mal den Huusholt wedder övernehmen wat,“ see ik, he grient. Denn fraag he mi, wat dat vunnabend to eten gifft. Ik kiek ut´n Finster: „Dat is düster buten, denn gifft dat blots Brot.“ He kickt mi an un rippt un röögt sik nich. „Mien Kerl hett seggt, ik draff blots an Dag koken, wenn de Sünn schient,“segg ik kiebig. Jümmers noch kien Reaktschoon. Ik lach: „Dat weer´n Spaaß, ik maak us glieks Braatkantuffeln un Spegelei.“ Nu smüstert he wedder, geiht in´ne Stuuv, sett sik vör dat Tablett un kickt, wenehr ik den Herd anmaak, um mi denn to vertellen woveel Stroom de bruukt.

Mehr Kurzgeschichten von den Beiden gibt es hier zu lesen:

http://geschichtenschmiede-buerstel.de/

 

 

Zurück

#megameyermäßig

© Meyer Technik Unternehmensgruppe